Η βιομάζα που απομένει από την παραγωγή αλκοόλ, ακόμα και φαρμακευτικών προϊόντων και αποτελείται από πρωτεΐνες, λιπαρά μόρια (λιπίδια) και σάκχαρα, θεωρείται απόβλητο. Στη συγκεκριμένη έρευνα, η επιστημονική ομάδα διαπίστωσε ότι θα μπορούσε να επαναχρησιμοποιήσει το υλικό για να παράγει ίνες υφασμάτων χρησιμοποιώντας μια διαδικασία που είχε αναπτύξει στο παρελθόν για την παραγωγή ινών από πρωτεΐνες. Έτσι, πέτυχε την πιλοτική παραγωγή της ίνας σε εργοστάσιο στη Γερμανία.
Σε αξιολόγηση της παραγωγής και του τελικού προϊόντος στη συνέχεια οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πρόκειται για ίνα υψηλής αντοχής και η παραγωγή της σε εμπορική κλίμακα θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το μαλλί και άλλα φυσικά υλικά, αλλά με σημαντικά λιγότερους πόρους, ακόμη και όταν συνυπολογίζεται η γη που απαιτείται για την καλλιέργεια των φυτών που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία ζύμωσης.
Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι η ίνα από τα υπολείμματα της ζύμωσης μπορεί να παραχθεί με κόστος κάτω από έξι δολάρια το κιλό έναντι 10-12 δολαρίων για το μαλλί και με σημαντικά μικρότερη κατανάλωση νερού και χρήση γης και σχεδόν μηδενίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Οι ερευνητές σημειώνουν σε σχετική ανακοίνωση ότι η μετάβαση από τις ίνες που προέρχονται από καλλιέργειες θα μπορούσε να απελευθερώσει μια σημαντική ποσότητα γης για την παραγωγή τροφίμων δίνοντας λύση στην επισιτιστική ανασφάλεια που βιώνει σήμερα περίπου ένας στους δώδεκα ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει στη συνέχεια να διερευνήσει περαιτέρω την εμπορική βιωσιμότητα των ινών που προέρχονται από ζύμωση.
