Η δημόσια εικόνα του πρώην Γενικού Ελεγκτή (ΓΕ) σε συνδυασμό με την καθολική απογοήτευση έναντι του συστήματος εξουσίας γενικά και των παραδοσιακών κομμάτων ειδικά, δημιουργούν μια προοπτική σημαντικών ανατροπών.
Υπό την προϋπόθεση, ασφαλώς, ότι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης θα τα καταφέρει ως κομματάρχης. Διαφορετικά, οι φιλοδοξίες του για το 2028 θα «πνιγούν» στην κάλπη του 2026.
Η κρίση στο πολιτικό σύστημα είναι κλιμακούμενη, όπως δείχνει η σταθερά ανοδική πορεία του ΕΛΑΜ και της αποχής. Μετά την αποτυχία ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας το 2023, η κρίση οξύνθηκε, με αποκορύφωμα το 20% του Φειδία στις Ευρωεκλογές. Σ’ αυτό το ρευστό σκηνικό, η παρουσία του Οδυσσέα απειλεί να ανατρέψει περαιτέρω τα δεδομένα.
Γιατί συνιστά απειλή;Ο Οδυσσέας διαφέρει από τους πιθανούς του αντιπάλους και στο περιεχόμενο και στο περιτύλιγμα:
Η θητεία του ως ΓΕ και ο τρόπος απόλυσής του, τον τοποθετούν σαφώς απέναντι στο σύστημα εξουσίας. Όλοι φραστικά είναι πολέμιοι της διαφθοράς, αλλά ο μέσος πολίτης, είτε τον συμπαθεί, είτε όχι, αναγνωρίζει στον Οδυσσέα ότι συγκρούστηκε με το σύστημα, γι’ αυτό και παύθηκε. Η σύγκρουση, που είναι μέρος της δημόσιας ταυτότητας του Οδυσσέα, του προσδίδει χαρακτηριστικά ηγέτη. Στον αντίποδα ο Χριστοδουλίδης συνεχίζει στους ρυθμούς της «δύναμης που ενώνει». Το αφήγημα της ενότητας, όμως, εξ ορισμού υιοθετεί ήπιους τόνους, συμβιβασμούς και ελάχιστους κοινούς παρονομαστές. Ο Οδυσσέας ασκεί, αυτή τη στιγμή, την πιο ηχηρή και αιχμηρή αντιπολίτευση. Αυτό, συνειρμικά, τοποθετεί τον Χριστοδουλίδη στην πλευρά του κατεστημένου, υποβαθμίζει το ΑΚΕΛ σε δεύτερη αντιπολιτευτική φωνή και εκθέτει την αμφιθυμία του ΔΗΣΥ (αλλά και του ΔΗΚΟ) μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Ετοιμοπόλεμος από καιρόΗ δημόσια εικόνα του Οδυσσέα είναι επίσης διακριτή. Δεν εκθέτει την προσωπική του ζωή σε δημόσια θέα. Στις 9/6/2025 είχε 0 αναρτήσεις στο Instagram, έναντι 1.410 του Χριστοδουλίδη και 2.265 της Αννίτας Δημητρίου. Τον Οδυσσέα δεν θα τον δούμε να παίζει μπάσκετ, να πανηγυρίζει στην εξέδρα, να ψήνει φλαούνες ή να σβήνει κεράκια. Αν τον γκουγκλάρετε θα βρείτε μια πειθαρχημένη και μονότονη εικόνα. Πάντα με γραβάτα και όταν δεν φορά σακάκι τα μανίκια του πουκαμίσου είναι ανεβασμένα πάνω, σαν ετοιμοπόλεμος από καιρό. Ένας κλασικός «επιμελώς ατημέλητος», που εκπέμπει την εικόνα ότι δεν νοιάζεται για την εικόνα του.
Πώς εισπράττονται όλα αυτά από την κοινή γνώμη; Σε δημοσκόπηση τον περασμένο Μάρτιο (προτού εξαγγείλει το «Άλμα»), ο Οδυσσέας είχε 59% θετικές και 17% αρνητικές γνώμες, έναντι 36% θετικών και 36% αρνητικών της Αννίτας, και 24% θετικών και 46% αρνητικών του Χριστοδουλίδη. Η ευρεία δημοφιλία του είναι σημάδι ότι μπορεί να απευθυνθεί σ’ όλο το ιδεολογικό φάσμα. Στην ίδια δημοσκόπηση, το «Κόμμα του Ο. Μιχαηλίδη» κατατάχθηκε τέταρτο, μετά από ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΕΛΑΜ, με εισροές από όλους τους κομματικούς χώρους. Σε αντίθεση με Χριστοδουλίδη και Αννίτα, που δεν έχουν πρόσβαση σε αριστερά ακροατήρια. Αξιοσημείωτη ήταν η διείσδυση του κόμματος του Οδυσσέα στην τεράστια δεξαμενή των 200.000 ψηφοφόρων της αποχής και των δεκάδων χιλιάδων μη εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους.
Τι τον απειλεί;Ο μεγάλος άγνωστος Χ είναι το πώς ο Οδυσσέας θα κάνει τη μετάβαση σε κομματάρχη και πώς θα τον αξιολογήσει η κοινωνία με το νέο του καπέλο. Ένα καπέλο ανάγκης, μια και δεν το κρύβει ότι οι Βουλευτικές είναι απλώς ένας σταθμός στην πορεία του προς τις Προεδρικές του 2028.
Από τη στιγμή όμως που είναι πλέον κομματάρχης, θα κρίνεται και με άλλα κριτήρια, πέραν του πρότερου δημόσιου βίου. Για παράδειγμα:
πώς θα διαχειριστεί τυχόν εσωκομματικές διαφωνίες; πώς θα αντιδράσει όταν τα ΜΜΕ θα τον μεταχειρίζονται ως επικεφαλής ενός πρωτοεμφανιζόμενου κόμματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς τον τηλεοπτικό χρόνο και τη συμμετοχή του σε debates; από πού και πώς θα εξεύρει οικονομικούς πόρους για να κάνει προεκλογική εκστρατεία; Πόσο διαφανής θα είναι ως προς τους χορηγούς του;Υπάρχουν κι άλλα, μικρά ή μεσαία, ζητήματα που θα προκύψουν, όπως για παράδειγμα η πολιτική και εκλογική απειρία, του ιδίου και των συνεργατών του (όσων μας έδειξε, φυσικά).
Ο «κακός εαυτός»Στον δρόμο του όμως προς το Προεδρικό, ελλοχεύουν βαθύτεροι κίνδυνοι.
Η τελευταία φορά που το σύστημα απειλήθηκε με ανατροπή ήταν στις Προεδρικές εκλογές του 1993. Στον Α΄ γύρο ο Γιώργος Βασιλείου, με τη στήριξη μόνο ΑΚΕΛ και ΑΔΗΣΟΚ, εξασφάλισε το ανεπανάληπτο μέχρι σήμερα 44%. Μια βδομάδα μετά έχασε από τον Γλαύκο Κληρίδη σ’ έναν Β΄ γύρο θρίλερ. Όχι διότι το σύστημα συνασπίσθηκε εναντίον του, αλλά λόγω της δικής του συμπεριφοράς. Το βράδυ της πρώτης Κυριακής, ο δημοσιογράφος Αριστείδης Βικέτος ρώτησε τον Βασιλείου αν είχε κάτι να πει στον αντίπαλό του. «Στη θέση του κ. Κληρίδη θα είχα αποσυρθεί», απάντησε με αλαζονεία. Σε δημοσκόπηση μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής, αν και δεν είχε τεθεί σχετική ερώτηση, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων αυτόβουλα είπε ότι η δήλωση Βασιλείου επηρέασε αρνητικά την ψήφο της. Ο ίδιος τα είχε με τον Βικέτο για την ερώτησή του, αλλά όχι με τον εαυτό του για την απάντηση.
Ο Οδυσσέας, ως Γενικός Ελεγκτής, επέδειξε δείγματα προβληματικής συμπεριφοράς. Όπως στη σύγκρουσή του με την Επίτροπο Διοικήσεως, για την οποία αξίωσε να διωχθεί ποινικά διότι διαφωνούσαν στην ερμηνεία των νόμων περί ανεξαρτησίας του κάθε θεσμού. Και δεν ήταν η μόνη περίπτωση. Εμμονή στο γράμμα του νόμου και παραγνώριση της κοινής λογικής επέδειξε στην υπόθεση της μετακίνησης των παιδιών του Προέδρου στο σχολείο, αλλά και στην έρευνα στην προεδρική κρεβατοκάμαρα.
(Παρεμπιπτόντως, το τελευταίο ήταν θέμα που ήγειρε πάλι ο Βικέτος).
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ GNORA CONFIDENTIAL
