Κάποιοι μπορεί να σκέφτηκαν ότι η κυβέρνηση είχε εγκαταλείψει το κακοσχεδιασμένο σχέδιο για την επιβολή ανώτατης τιμής στο εμφιαλωμένο νερό στα σημεία πώλησης όπου δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Όχι, και το σχετικό νομοσχέδιο, που κατατέθηκε στη Βουλή τον περασμένο Απρίλιο, πρόκειται να συζητηθεί τώρα στη Βουλή καθώς η κυβέρνηση ζήτησε να δοθεί προτεραιότητα.
Εάν εγκριθεί, ο νόμος θα δώσει στον Υπουργό Εμπορίου, Βιομηχανίας και Ενέργειας την εξουσία να εκδώσει διάταγμα για τον καθορισμό ανώτατης τιμής για μπουκάλια νερού 500 ml και 750 ml που πωλούνται σε αεροδρόμια, λιμάνια, αθλητικούς χώρους, παραλίες, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, θέατρα, κινηματογράφους και νοσοκομεία. Το μέτρο που δεν έχει μελετηθεί, αλλά φαινόταν καλή ιδέα στην κυβέρνηση την ώρα που όλοι παραπονιούνταν για άνοδο των τιμών και ζητούσαν κρατική προστασία.
Ο πρόεδρος της επιτροπής για την προστασία του ανταγωνισμού έδωσε επίσης το πράσινο φως σε αυτό το μέτρο επιταγής οικονομίας, λέγοντας με επιστολή του προς τον νομοθέτη, ότι το νομοσχέδιο «αφορά το θέμα της προστασίας των καταναλωτών» και καλύπτει συγκεκριμένα προϊόντα «στο συγκεκριμένα σημεία πώλησης, δηλαδή σε κλειστές αγορές» όπου «δεν μπορεί να υπάρξει επαρκής ανταγωνισμός». Πρόσθεσε ότι το μέτρο «περιορίζεται σε ένα βασικό αγαθό που ήταν αναγκαιότητα για τους καταναλωτές».
Αυτό εμφανίζεται ως σαθρή αιτιολόγηση της κυβερνητικής απόφασης και όχι ως αυστηρό επιχείρημα υπέρ του μέτρου. Με πιθανή εξαίρεση το σαλόνι αναχώρησης στα αεροδρόμια, οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν μαζί τους το δικό τους μπουκάλι νερό σε όλους τους άλλους χώρους που αναφέρονται από τη νομοθεσία. Έχει σταματήσει ποτέ κανείς να παίρνει το δικό του μπουκάλι νερό στον κινηματογράφο, στο θέατρο ή στην παραλία; Ακόμα και στα αεροδρόμια υπάρχουν ψύκτες νερού για όσους θέλουν να έχουν νερό δωρεάν.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της κυβέρνησης, η μέγιστη τιμή θα μπορούσε επίσης να ισχύει για εστιατόρια στα οποία το υπερβολικά υπερτιμημένο νερό είναι ο κανόνας και δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Και σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες χώρους, τα εστιατόρια δεν επιτρέπουν στους πελάτες να παίρνουν το νερό τους στο τραπέζι. Γιατί είναι αποδεκτό τα εστιατόρια να χρεώνουν ό,τι θέλουν για νερό, αλλά όχι για κινηματογράφους και θέατρα και καταστήματα στα αεροδρόμια που πληρώνουν πολλά χρήματα για να νοικιάσουν χώρους; Είναι ενδιαφέρον ότι εάν υπάρχει μια ανώτατη τιμή για το νερό, τα καταστήματα του αεροδρομίου δεν θα μπορούν να πωλούν μπουκάλια εισαγόμενου νερού, το οποίο τους κοστίζει πολύ περισσότερο από τα τοπικά μπουκάλια. Μερικοί καταναλωτές δεν θα ήταν ευχαριστημένοι με αυτό.
Η πραγματικότητα είναι ότι αυτός ο νόμος δεν είναι παρά μια άσκηση δημοσιότητας από την κυβέρνηση. Δεν θα βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο κανενός ή θα κάνει την παραμικρή διαφορά στο διαθέσιμο εισόδημά του, αλλά θα δημιουργήσει ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο. Από τη στιγμή που ο υπουργός Εμπορίου ακολουθήσει τον καθορισμό ανώτατης τιμής για το νερό, πώς θα απορριφθούν παρόμοιες απαιτήσεις για άλλα προϊόντα; Οι τιμές των αναψυκτικών είναι επίσης πολύ υψηλές στα αεροδρόμια και τα αναψυκτικά θα μπορούσαν επίσης να θεωρηθούν βασικό αγαθό, αναγκαιότητα για πολλούς ανθρώπους.
Αυτή η παραβίαση της αγοράς είναι μια πολύ κακή ιδέα και το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση τώρα είναι να ξεχάσει αυτό το νομοσχέδιο για την οικονομία, που δεν θα βοηθήσει κανέναν παρά να δημιουργήσει προηγούμενο για παρέμβαση στην αγορά.
