Στην αιτιολόγηση του σκεπτικού της πρότασης σημειώνεται πως η τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα γίνεται έτσι που, κατά τους συντάκτες της, να εξαλείψει την τρομοκρατία στην πηγή της και να δημιουργήσει ένα σημαντικό αποτρεπτικό μέσο.
Με βάση την πρόταση, ένας τρομοκράτης που έχει καταδικαστεί για φόνο με κίνητρο το ρατσισμό ή την εχθρότητα προς μία κοινωνική ομάδα, και σε περιπτώσεις όπου η πράξη διαπράχθηκε με σκοπό να βλάψει το Κράτος του Ισραήλ θα καταδικάζεται σε θάνατο – υποχρεωτικά.
Η πρόταση επιδιώκει επίσης να καθορίσει ότι η θανατική ποινή μπορεί να επιβληθεί ακόμη και με πλειοψηφική ψήφο και ότι δεν θα είναι δυνατή η μείωση της ποινής κάποιου που έχει λάβει τελική ποινή.
Ο νομικός σύμβουλος της επιτροπής είχε ρητά προειδοποιήσει πως εάν η ψηφοφορία πραγματοποιηθεί, θα ακυρωθεί, εξηγώντας ότι πριν από τη συζήτηση κατά την οποία ελήφθη η απόφαση πραγματοποιήθηκε με τον ίδιο και τον γενικό εισαγγελέα της Κνέσετ, και υπήρξε συμφωνία ότι δεν θα πραγματοποιηθεί ψηφοφορία για τον νόμο κατά τη διάρκεια της διακοπής των εργασιών της Κνέσετ. Η θέση μας είναι ότι είναι επιτακτική ανάγκη να ακουστούν τα στοιχεία ασφαλείας που δεν ακούστηκαν και να πραγματοποιηθεί ουσιαστική συζήτηση για τα τμήματα του νόμου», είχε πει ο Μπεν Γιτζχάκ.
Από ιδρύσεως του το Ισραήλ έχει στον Ποινικό Κώδικα τη θανατική ποινή, ωστόσο, αυτή δεν εφαρμόστηκε παρά μόνο μία φορά: στην περίπτωση του Άντολφ Άιχμαν, του αποκαλούμενου Αρχιτέκτονα του Ολοκαυτώματος ο οποίος το 1962 είχε απαχθεί από πράκτορες της Μοσάντ στην Αργεντινή και μεταφέρθηκε στο Ισραήλ, όπου δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο.
