Ωστόσο, οι ειδικοί ζητούν ταχεία μεταρρύθμιση των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης, των πολιτικών και των κοινωνικών στάσεων για να αξιοποιηθούν πλήρως οι παραπάνω δυνατότητες.
Στο άρθρο αναφέρεται ότι οι νέες θεραπείες με μονοκλωνικά αντισώματα μπορούν να επιβραδύνουν την εξέλιξη του Αλτσχάιμερ σε επίπεδο συγκρίσιμο με την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων για τον καρκίνο, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Όμως, το υψηλό κόστος των φαρμάκων, οι πολύπλοκες απαιτήσεις εξετάσεων, η μη βέλτιστη φροντίδα για τα συμπεριφορικά προβλήματα και η έλλειψη πόρων δημιουργούν τον κίνδυνο να μείνουν οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ πίσω.
Επιπλέον, υπάρχουν βελτιώσεις στην πρόληψη της νόσου με τον εντοπισμό των ατόμων που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισής της, ωστόσο τονίζεται ότι οι περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζονται σε άτομα με χαμηλό ή φυσιολογικό κίνδυνο, κάτι που καθιστά απαραίτητα τα μέτρα μείωσης του κινδύνου σε ολόκληρο τον πληθυσμό, όπως οι περιορισμοί στο αλκοόλ και τα ζαχαρούχα ποτά.
Οι επιστήμονες ζητούν συντονισμένη παγκόσμια δράση, ώστε ο ταχύς ρυθμός της (επιστημονικής) προόδου να συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο παρόχων υγειονομικής περίθαλψης, πολιτικής και κοινωνίας.
