Συνέντευξη/Επιμέλεια: Ελένη Νεάρχου
Η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου, επιστρέφει και φέτος για την 25η έκδοσή της. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους νέοι και έμπειροι χορογράφοι στη σκηνή του Θεάτρου Ριάλτο. Η πλατφόρμα θα πραγματοποιηθεί από την Παρασκευή 14/11, μέχρι την Κυριακή, 16/11.
Μιλήσαμε με τη Μελίνα Ιωαννίδου, για το έργο της “Ήςhοι”, που θα παρουσιάσει στην 25η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου, στο Θέατρο Ριάλτο.
Σε τι αφορά το έργο σου, Ήςhοι; Πώς προέκυψε η δημιουργία αυτού του performance;Το έργο μου, Ήςhοι, αφορά τους ήχους που δημιουργούμε εμείς οι άνθρωποι, είτε με το σώμα μας είτε με τη φωνή μας. Ήθελα να κάνω ένα πείραμα πάνω σε αυτό, να δω τι μπορεί να προκύψει μέσα από την κίνηση του σώματος και τη φωνή ή τους ήχους που προκύπτουν από αυτή. Στηρίχτηκα πάνω στο χαρακτήρα της καθεμιάς από εμάς, την «τρέλα» που κουβαλάμε, και πώς αυτό εξελίσσεται όταν πέντε περφόρμερ, συνυπάρχουν στη σκηνή. Μέσα από την παράσταση, οι πέντε γυναίκες εκφράζουν τις θηλυκές ορμονικές τους διακυμάνσεις, τα διαφορετικά moods/ διαθέσεις, αλλά και την ανάγκη τους να “τσαλακωθούν”, και να αναδείξουν χωρίς φίλτρα, κάτι αληθινό δικό τους. Η δημιουργία του έργου προέκυψε από τη δική μου εμμονή με τους ρυθμούς. Από πάντα έπαιζα με τους ήχους , έφτιαχνα ρυθμούς με τη φωνή και το σώμα, εμπνεόμουν από ήχους γύρω μου, έτσι γεννήθηκε η επιθυμία να φέρω αυτή την αναζήτηση στη σκηνή.
“Η σύνθεση αναδεικνύει τις εσωτερικές ροές και τον ρυθμό της ζωής, προσκαλώντας το κοινό σε μια ζωντανή, πολυδιάστατη ακουστική εμπειρία”. Τι είδους ήχοι συνθέτουν αυτή την ακουστική εμπειρία;Η ακουστική εμπειρία του έργου συντίθεται από ήχους που προέρχονται από το σώμα, τη φωνή, αλλά και από την καθημερινότητα. Ένα κομμάτι του πειράματος είναι ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, με μοναδικό τρόπο, καθημερινά αντικείμενα, πράγματα από το σπίτι, τα οποία ήθελα να ακουστούν και να χρησιμοποιηθούν χωρίς να φαίνονται. Ο θεατής δεν βλέπει, αλλά ακούει και μέσα από αυτό, καλείται να μπει σε μια διαδικασία σκέψης και φαντασίας: να αναρωτηθεί τι μπορεί να είναι αυτό το αντικείμενο που παράγει τον ήχο, ποια είναι η προέλευση του και πώς μεταμορφώνεται μέσα στο έργο.
Επίσης, χρησιμοποιούμε καθημερινές λέξεις, εκφράσεις και ήχους που κουβαλούν ρυθμό ή μουσικότητα και τους δίνουμε έμφαση μετατρέποντας τα σε ρυθμικά ή μουσικά μοτίβα. Με ενδιαφέρει να ανακαλύψω πώς κάτι τόσο οικείο, ένα αντικείμενο, μια λέξη, ένας ήχος που συναντάμε κάθε μέρα μπορεί να αποκτήσει νέα ζωή και νόημα, μέσα από το έργο.
Τι συναισθήματα επιδιώκεις να προκαλέσεις μέσω της παράστασης;Αρχικά θα ήθελα να δημιουργήσω ένα αίσθημα οικειότητας – να νιώσουν οι θεατές με τους ήχους που δημιουργούμε, μια σύνδεση με κάτι γνώριμο. Παράλληλα, όμως, με ενδιαφέρει να προκαλέσω και μια αίσθηση ενόχλησης ή μη άνεσης, μια σπαστική, σχεδόν cringe διάθεση που δεν σταματά να προκαλεί. Θέλω ο θεατής να κινείται συνεχώς ανάμεσα στο “νιώθω άνετα” και στο “νιώθω άβολα”, γιατί εκεί, πιστεύω, γεννιέται κάτι διαφορετικό.
Παράλληλα, θα ήθελα να αφήσω χώρο στους θεατές να νιώσουν συναισθήματα που εγώ ίσως να μην αναγνωρίσω, γιατί το βίωμα του καθενός είναι διαφορετικό. Αυτή η ποικιλία αντιδράσεων είναι κι αυτή μέρος του έργου. Άλλωστε, κι εμείς οι ίδιες “παίζουμε” με διαφορετικά ηχητικά συναισθήματα, οπότε το τι θα προκύψει κάθε φορά είναι ζωντανό, απρόβλεπτο και συνεχώς μεταβαλλόμενο για τον καθένα.
Ποιος ο ρόλος διοργανώσεων όπως η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου, και για τους δημιουργούς αλλά και για το κοινό;Η Πλατφόρμα είναι μια ευκαιρία για τους νέους χορογράφους αλλά και για τους πιο έμπειρους, να δημιουργήσουν πρωτοποριακά έργα, να δοκιμάσουν νέες ιδέες, να πειραματιστούν και να εξελίξουν τις χορογραφικές τους ικανότητες στον επαγγελματικό χώρο του σύγχρονου χορού. Δημιουργεί το πλαίσιο για μια πολυδιάστατη σκηνή με διαφορετικούς χορογράφους και έργα χορού, που ιδανικά θα μπορούν να ταξιδέψουν και σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Για το κοινό, δίνει την ευκαιρία να δει διαφορετικές παραστάσεις μέσα σε ένα γιορταστικό τριήμερο. Παράλληλα, να διερωτηθεί, να προβληματιστεί, να νιώσει ποικίλα συναισθήματα, να προκληθεί, και γενικά να δημιουργήσει μια σύνδεση και περισσότερη κατανόηση για την τέχνη αυτή.
Φεύγω από το πλαίσιο της παράστασης και της Πλατφόρμας τώρα. Πώς οδηγήθηκες προς τον χορό; Τι ήταν αυτό που σε έκανε να καταλάβεις ότι αυτή η τέχνη σε εκφράζει και μέσω αυτής εκφράζεσαι;Όσο ζω θυμάμαι να χορεύω από πάντα. Από μικρή είχα μεγάλο πάθος για τον χορό, αν και για μια περίοδο που ασχολήθηκα πιο εντατικά με το τένις, έδινα περισσότερη σημασία σε αυτό παρά στον χορό, και έτσι το ταλέντο και το ενδιαφέρον μου για τον χορό, έμειναν στη άκρη.
Όταν έπρεπε να αποφασίσω στα 16 τι ήθελα να κάνω, κατάλαβα ότι ο χορός ήταν αυτό που με έκανε να νιώθω γεμάτη! Όταν είμαι πάνω στη σκηνή, βρίσκομαι σαν σε παράδεισο, σαν να πετάω.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου στο χορό, ήθελα να δημιουργήσω τις δικές μου ευκαιρίες και μια πορεία για μένα, κάτι που να θέλω πραγματικά να κάνω και να απολαμβάνω. Ήταν σημαντικό για μένα να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, να δημιουργώ με τον τρόπο που ένιωθα αληθινά και ελεύθερα, να χορεύω στα δικά μου έργα και, προπάντων, να δημιουργήσω τη δική μου ταυτότητα στην κίνηση. Κατάλαβα τότε ότι το να χορογραφώ με εκφράζει απόλυτα και ξυπνά κάτι μέσα μου που δεν μπορώ να εξηγήσω με λόγια, αλλά που εκφράζεται μέσω της κίνησης και των έργων μου. Απολαμβάνω να μιλάω μέσα από τις χορογραφίες μου, μέσα από το σώμα μου. Είναι ακριβώς αυτό που λέμε: γεννήθηκα να κάνω αυτό που κάνω, γιατί το νιώθω με όλη μου την ψυχή.
