Της Γεωργίας Κουτσιοπούλου
Ο Γιώργος Καπουτζίδης επιστρέφει στις Σέρρες με μια δεύτερη σεζόν που μοιάζει περισσότερο με επιστροφή στο σπίτι παρά με συνέχεια σειράς.Από την πρώτη κιόλας σκηνή, νιώθεις πως η σειρά έχει ωριμάσει. Ο Οδυσσέας -πια σε μια πιο γαλήνια φάση της ζωής του- επιλέγει να μείνει στις Σέρρες, ανοίγοντας ένα καφέ που γίνεται χώρος αποδοχής και κοινότητας και οι χαρακτήρες γύρω του αποκτούν νέα διάσταση. Η θεία Σταματίνα, ο πατέρας του, οι φίλοι και οι νέες γνωριμίες δείχνουν όλοι να κουβαλούν κάτι πιο ουσιαστικό. Σαν να πέρασαν κι εκείνοι μέσα από τη δική τους διαδικασία συμφιλίωσης, όπως κάναμε κι εμείς στο μεταξύ.
Μία σειρά γεμάτη συναισθήματαΤο σενάριο παραμένει τολμηρό χωρίς να γίνεται διδακτικό. Ο Καπουτζίδης συνεχίζει να γράφει με εκείνη την απλότητα που κρύβει βαθιά κατανόηση για τους ανθρώπους και το χιούμορ λειτουργεί όπως πάντα: μαλακώνει τις αλήθειες. Θα τολμήσω να πω πως μία από τις δυνάμεις της σειράς κρύβεται στις εναλλαγές των συναισθημάτων της. Γελάς, και πριν προλάβεις να συνέλθεις, συγκινείσαι. Μια σκηνή ξεκινά με χιούμορ και τελειώνει με δάκρυ, κι όμως τίποτα δεν φαίνεται παράταιρο.
Αυτό κάνει ο Καπουτζίδης με τις Σέρρες: στήνει ένα συναισθηματικό εκκρεμές που δεν σε κουράζει, αλλά σε καθαρίζει. Σε κάνει να νιώθεις πως είναι εντάξει να γελάς και να κλαις σχεδόν ταυτόχρονα· πως τα δύο δεν είναι αντίθετα, αλλά μέρη του ίδιου πράγματος. Της αλήθειας σου.
Η σκηνοθεσία που αφήνει χώρο στους ανθρώπουςΗ σκηνοθεσία του Σταμάτη Πατρώνη λειτουργεί με τον πιο διακριτικό αλλά ουσιαστικό τρόπο. Κάθε κάδρο μοιάζει να έχει σχεδιαστεί με φροντίδα, από τα πρωινά φώτα της πόλης μέχρι τα βλέμματα γύρω από ένα τραπέζι. Κι έτσι οι Σέρρες αποκτούν μια οπτική ηρεμία που ταιριάζει απόλυτα με τον ρυθμό και τη θεματική του Καπουτζίδη: ανθρώπους που προσπαθούν να αγαπηθούν όπως είναι.
Η θεία Σταματίνα και το πιο γενναίο τηλεοπτικό βήμα*περιέχει spoiler*
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που ο δεύτερος κύκλος θα αφήσει στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, είναι η αποκάλυψη της ταυτότητας της θείας Σταματίνας ως intersex χαρακτήρας. Πρόκειται για ένα σπάνιο και εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα, το οποίο ο Καπουτζίδης προσεγγίζει με σεβασμό, χιούμορ και ανθρωπιά -χωρίς φασαρία, χωρίς «δηλώσεις», μόνο με την αλήθεια και μαζί με την όποια αμηχανία, συγκίνηση και αξιοπρέπεια. Η Σταματίνα κατέχει μεγάλο κομμάτι από τον δεύτερο κύκλο της σειράς, με τρόπο αθόρυβο και γενναίο.about:blank
Η απώλεια και η συνέχειαΗ δεύτερη σεζόν κουβαλά και τη σιωπηλή απουσία του Πάνου Νάτση, μια απουσία που δεν προσπερνιέται, αλλά γίνεται κομμάτι της συνολικής αφήγησης. Ο Γιώργος Ζυγούρης φέρνει μια ήρεμη, μια ώριμη, μια “μετά” ενέργεια κι όταν εμφανίζεται στη ζωή του Οδυσσέα, δεν νιώθεις αντικατάσταση αλλά συνέχεια, σαν κάποιος να ήρθε για να συνεχίσει μια ιστορία που έμεινε στη μέση. Όπως κάνουμε όλοι, όταν αγαπάμε κάποιον που δεν είναι πια εδώ.
Και βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν θα λειτουργούσε αν γύρω από τον Οδυσσέα δεν υπήρχαν άνθρωποι που τον “κρατούν” στη ζωή του, όπως η Λένα Δροσάκη και ο Γιώργος Γάλλος. Οι ερμηνείες τους έχουν αυτή τη φυσικότητα που σε κάνει να ξεχνάς ότι βλέπεις σειρά. Σαν να παρακολουθείς απλώς ανθρώπους που ζουν τη ζωή τους.
Και μία τελευταία σκέψη: Ίσως οι Σέρρες να είναι ένας καθρέφτης τού πώς μαθαίνουμε να αγαπάμε, να συγχωρούμε και να μεγαλώνουμε μέσα από τις σχέσεις μας, κι μία ηχηρό ΝΑΙ στο διαχρονικό ερώτημα ”μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας και να μας αγαπούν γι’ αυτό”;
Οι κύριοι συντελεστές της 2ης σεζόν της σειράς «Σέρρες» περιλαμβάνουν τους Γιώργο Ζυγούρη, Γιώργο Γάλλο, Μαριλού Κατσαφάδου, Γιούλη Τσαγκαράκη, Λένα Δροσάκη, Λένα Ουζουνίδου, Αλέξανδρο Πιεχόβιακ, Βασίλη Μίχα, Στρατή Χατζησταματίου, Ειρήνη Βαλατσού, Γιώργο Βουβάκη, Κωνσταντίνο Μουταφτσή και Λουίζα Πυριόχου.
Κάθε Τρίτη στις 22:30 μέσα από τη συχνότητα του ΑΝΤ1. Και οι δύο κύκλοι είναι διαθέσιμοι στο ANT1+.
Πηγή: Savoir Ville
