Η κόρη του Τάσου Ισαάκ κέρδισε μια έφεση κατά του δήμου Παραλιμνίου, ο οποίος δεν κατάφερε να επιστρέψει την αχρησιμοποίητη γη από απαλλοτριωμένο οικόπεδο που ανήκε στον πατέρα της, ο οποίος είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου το 1996 από τουρκικές δυνάμεις στην ουδέτερη ζώνη κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων.
Η απόφαση, η οποία εκδόθηκε στις 30 Οκτωβρίου και δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη, ανέφερε ότι η Μαρία Ισαάκ Κουσκούνου δικαιώθηκε στο αίτημά της και έστειλε την υπόθεση πίσω στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε κρίνει μέρος της υπόθεσης της αναιρεσείουσας εκπρόθεσμη και την είχε απορρίψει, και είχε επίσης εξετάσει εάν είχε το δικαίωμα να ζητήσει δικαστική απόφαση αφού και οι δύο ιδιοκτήτες της γης –ο πατέρας της και ο αδελφός του– είχαν από τότε πεθάνει.
Μόνο η Τάσος Ισαάκ είχε επτά παιδιά και το δικαστήριο εξέτασε αν μπορούσε να ανοίξει υπόθεση χωρίς τη συμμετοχή των υπολοίπων κληρονόμων και χωρίς την άδειά τους.
Ο δικηγόρος της Κουσκούνου είπε ότι η πελάτισσά της είχε το νόμιμο δικαίωμα να ασκήσει έφεση, καθώς τα δικαιώματα των άλλων κληρονόμων δεν θίγονταν, αντίθετα ζητούσε να επιστραφεί η γη σε όλους τους κληρονόμους και όχι μόνο στην ίδια.
Το δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι όλοι οι κληρονόμοι έπρεπε να έχουν καταθέσει την υπόθεση και διέταξε την Κουσκούνου να πληρώσει δικαστικά έξοδα.
Στη συνέχεια άσκησε έφεση κατά της απόφασης, λέγοντας ότι τα δικαιώματά της είχαν παραβιαστεί και ότι ήταν πράγματι δικαιολογημένη να προσφύγει στο δικαστήριο.
Το εφετείο είπε ότι ο προσφεύγων ήταν αναμφισβήτητα κληρονόμος του ακινήτου.
Πρόσθεσε ότι εάν η απαλλοτριωμένη γη δεν χρησιμοποιηθεί για τον προβλεπόμενο σκοπό εντός τριών ετών, βάσει νόμου η αρχή που την απαλλοτριώνει είναι υποχρεωμένη να προσφέρει το ακίνητο με την πληρωμή του τιμήματος αγοράς στο πρόσωπο από το οποίο ελήφθη.
Στη συνέχεια, ο δικαιούχος έχει τρεις μήνες για να αποδεχτεί ή να απορρίψει την προσφορά.
Εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία, το θέμα επιλύεται δικαστικά.
Το εφετείο στην απόφασή του επεσήμανε ότι ένας συνιδιοκτήτης του ακινήτου μπορούσε να προσφύγει μόνος σε δικαστική απόφαση, χωρίς να βλάψει τα συμφέροντα άλλων ιδιοκτητών, και κανένας κανονισμός δεν μπορούσε να αρνηθεί σε κανέναν από τους ιδιοκτήτες το δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατά μιας απόφασης.
Έτσι, οι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες του εν λόγω οικοπέδου είχαν κάθε δικαίωμα να ασκήσουν έφεση κατά αποφάσεων που θίγουν τα συμφέροντά τους, ακόμη και αν το έκανε μόνο ένας συνιδιοκτήτης.
Σε αυτό το πλαίσιο, το εφετείο έκρινε ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκανε λάθος που ζήτησε από όλους τους συνιδιοκτήτες να έχουν καταθέσει συλλογικά την υπόθεση.
Το εφετείο ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της, και έστειλε την υπόθεση πίσω στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο ενώπιον διαφορετικού δικαστή για να εξετάσει τις πτυχές που δεν είχαν εξεταστεί νωρίτερα.
Επιδίκασε επίσης έξοδα 3.000 ευρώ πλέον ΦΠΑ υπέρ της αναιρεσείουσας.
Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια δύο χωριστών διαδηλώσεων στην ουδέτερη ζώνη κοντά στη Δερύνεια τον Αύγουστο του 1996.
Ο Ισαάκ σκοτώθηκε στις 11 Αυγούστου 1996, όταν Ελληνοκύπριοι μοτοσικλετιστές διαδηλωτές συναντήθηκαν στην ουδέτερη ζώνη από Τουρκοκύπριους αντιδιαδηλωτές, οι οποίοι, σύμφωνα με την έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για το περιστατικό, «ενώθηκαν από μέλη των Γκρίζων Λύκων που είχαν έρθει από την Τουρκία».
Καθώς οι διαδηλωτές και από τις δύο πλευρές εισέβαλαν στην ουδέτερη ζώνη, το περιστατικό έγινε βίαιο. Ο Ισαάκ βρέθηκε μπλεγμένος σε συρματοπλέγματα και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από Τουρκοκύπριους και Τούρκους.
Ο Σολωμού σκοτώθηκε τρεις μέρες αργότερα, όταν, μετά την κηδεία του Ισαάκ, Ελληνοκύπριοι διαδηλωτές ταξίδεψαν και πάλι στη Δερύνεια.
Αποστασιοποιήθηκε από τους συναδέλφους του διαδηλωτές και προχώρησε προς ένα τουρκικό στρατιωτικό φυλάκιο, προσπαθώντας να σκαρφαλώσει σε ένα κοντάρι σημαίας για να αφαιρέσει μια τουρκική σημαία, πριν πυροβοληθεί από έναν Τούρκο στρατιώτη.
